Եւ ասէ արքայ ցԱբդիու. Եկ շրջեսցուք ընդ երկիրդ առ ամենայն աղբերբք ջրոց եւ առ հեղեղատօք, թերեւս գտցուք խոտ եւ ապրեցուսցուք զձիս եւ զջորիս, եւ ոչ սատակեսցին յանասնոց։
Եւ պատասխանի ետ Տէր ժողովրդեան իւրում եւ ասէ. Ահաւասիկ ես առաքեմ ի ձեզ զցորեան եւ զգինի եւ զեւղ, եւ լցջիք ի նոցանէն. եւ ոչ եւս տաց զձեզ ի նախատինս ազգաց։
Վարէիք բազում եւ ժողովէիք սակաւ, ուտէիք եւ ոչ յագէիք, ըմպէիք եւ ոչ լինէր ի յագուրդ, զգենուիք եւ ոչ ջեռնուիք նոքօք, եւ որ զվարձս իւր ժողովէր՝ ի ծրարս ծակոտեալս ժողովէր։