Եւ խօսէր Տէր ընդ Մովսիսի դէմ յանդիման, որպէս ոք զի խօսիցի ընդ բարեկամի իւրում. եւ դառնայր ի բանակ անդր. բայց պաշտօնեայ նորա Յեսու որդի Նաւեայ ոչ ելանէր ի խորանէ անտի։
Եւ ես ահաւասիկ նստիմ ի Մասփա, կալ ընդդէմ Քաղդէացւոցն որ ելանիցեն ի վերայ մեր. եւ դուք ժողովեցէք զգինի եւ զմիրգ, եւ ժողովեցէք եւղ յամանս ձեր. եւ բնակեցէք ի քաղաքս ձեր զորս կալայք քաջութեամբ։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահա մերձեցան աւուրք մահուան քո. կոչեա զՅեսու եւ կացէք առաջի դրան խորանին վկայութեան՝՝, եւ հրաման տաց նմա։ Եւ գնացին Մովսէս եւ Յեսու ի խորանն վկայութեան՝՝, եւ կացին առ դրան խորանին վկայութեան՝՝։
Եւ պատուիրեաց Մովսէս Յեսուայ որդւոյ Նաւեայ եւ ասէ. Քաջ լեր եւ զօրացիր. զի դու տանելոց ես զորդիսն Իսրայելի յերկիրն զոր խոստացաւ տալ նոցա Տէր, եւ նա եղիցի՝՝ ընդ քեզ։