Եւ գնաց անտի, եւ եգիտ զԵղիսէ որդի Սափատայ, եւ նա վարէր երկոտասան եզամբք. եւ զոյգք զոյգք եզանց առաջի նորա, եւ ինքն ի վերայ երկոտասանիցն՝՝. եւ եհաս Եղիա առ նա, եւ ընկէց զմաշկեակն իւր ի վերայ նորա.
Իբրեւ տեսին որդիք մարգարէիցն որ յԵրիքով ի հանդիպոյն, եւ ասեն. Հանգեաւ ոգին Եղիայի ի վերայ Եղիսէի. եւ եկին ընդ առաջ նորա, եւ երկիր պագին նմա ի վերայ երկրի։
Եւ Եղիսէ դարձաւ ի Գաղգաղա. եւ սով էր յերկրին, եւ որդիք մարգարէիցն նստէին առաջի նորա. եւ ասէ Եղիսէ ցպատանեակն իւր. Կառո դու զսանն մեծ, եւ եփեա եփոյ որդւոց մարգարէիցդ։
Ի ժամանակին յայնմ եկն Անանիաս մարգարէ առ Ասա արքայ Յուդայ եւ ասէ ցնա. Վասն զի յուսացար դու յարքայն Ասորեաց եւ ոչ յուսացար ի Տէր Աստուած քո, յաղագս այնորիկ ապրեցաւ զօր արքային Իսրայելի ի ձեռաց քոց։
Եւ ել ընդ առաջ նորա Յէու որդի Անանեայ մարգարէ, եւ ասէ նա ցարքայ Յովսափատ. Եթէ մեղաւորին դու օգնե՞ս, եւ կամ ատելւոյն ի Տեառնէ բարեկա՞մ լինիս. վասն այդորիկ եղեւ ի վերայ քո բարկութիւն ի Տեառնէ։
Պատգամք Ամովսայ որ եղեն յԱկկարիմ՝՝ Թեկուայ, զորս ետես ի վերայ Երուսաղեմի յաւուրս Ոզիայ արքայի Հրէաստանի, եւ յաւուրս Յերոբովամայ որդւոյ Յովասայ արքայի Իսրայելի, երկուք ամօք յառաջ քան զգետնաշարժն. եւ ասէ.
Եւ եղեւ իբրեւ ծանեան զնա ամենեքին որոց յերէկն եւ յեռանդ տեսեալ էր զնա, եթէ ահա եւ նա ի մէջ մարգարէիցն մարգարէանայր, ասէ ժողովուրդն իւրաքանչիւր ցընկեր իւր. Զի՞նչ է այդ որ եղեւ որդւոյ Կիսեայ, կամ թէ եւ Սաւո՞ւղ ընդ մարգարէս իցէ։