Եւ դարձաւ Յովաս որդի Յովաքազու, եւ առ զքաղաքսն ի ձեռաց որդւոյ Ադերայ՝՝ որդւոյ Ազայելի, զորս ա՛ռ ի ձեռաց Յովաքազու հօր նորա ի պատերազմին. երիցս եհար զնա Յովաս, եւ դարձոյց զքաղաքսն Իսրայելի։
Նա մերժեաց զսահմանս Իսրայելի ի մտիցն Եմաթայ մինչեւ ցծովն Արաբայ ըստ բանին Տեառն Աստուծոյ Իսրայելի՝ զոր խօսեցաւ ի ձեռն ծառայի իւրոյ Յովնանու որդւոյ Ամաթեայ մարգարէի ի Գեթքոբերայ։
Ուրախ լեր, երիտասարդ, ի մանկութեան քում, եւ զուարճացուսցէ զքեզ սիրտ քո յաւուրս մանկութեան քո. եւ գնա դու ի ճանապարհս սրտի քո ամբիծ, եւ ի տեսիլ աչաց քոց. եւ գիտասցես թէ վասն այսր ամենայնի ածցէ զքեզ Աստուած ի դատաստան։
Եւ եղեւ յաւուրս Աքազու Յովաթամայ, որդւոյ Ոզիայ, թագաւորին Հրէաստանի, ել Ռասիմ արքայ Արամայ, եւ Փակէէ որդի Ռովմեղայ արքայի Իսրայելի ի վերայ Երուսաղեմի, տալ ընդ նմա պատերազմ. եւ ոչ կարացին պաշարել զնա՝՝։
եւ ասասցես ցնա. Զգոյշ լեր, հանդարտեա, եւ մի՛ երկնչիր, եւ մի՛ զարհուրեսցի անձն քո յերկուց փայտից խանձողացն ծխելոց, զի յորժամ հասանիցէ բարկութիւն սրտմտութեան իմոյ, դարձեալ բժշկեցից։ Եւ որդին Արամայ եւ որդին Ռովմեղայ։՝՝
խօսեաց եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց, վիշապդ մեծ՝ որ նստիս ի մէջ գետոց, որ ասես թէ իմ են գետքս եւ ես արարի զսոսա՝՝։
Եւ հրաման ետ Աստուած դդմենւոյն, եւ ել ի վերայ գլխոյն Յովնանու՝ լինել նմա հովանի ի վերայ գլխոյ նորա, զովացուցանել զնա ի տառապանաց իւրոց. եւ ուրախ եղեւ Յովնան ի վերայ դդմենւոյն ուրախութիւն մեծ։
Յաւուր յայնմիկ ոչ ամաչեսցես յամենայն գործոց քոց, որովք ամպարշտեցար առ իս. զի յայնժամ զերծից ի քէն զչարութիւն ամբարտաւանութեան քո, եւ ոչ եւս յաւելցես մեծաբանել ի վերայ լերին սրբութեան իմոյ։
Եւ որ բնակեալ են յերկրի՝ ուրախ լինին եւ խնդան ի վերայ նոցա, մինչեւ ընծայս եւ պատարագս տանել միմեանց. վասն զի սոքա երկոքին մարգարէքս չարչարեսցեն զբնակիչս երկրի։
եւ ելին յանդաստանսն եւ կթեցին զայգիս իւրեանց, եւ հարին հնձանս, եւ արարին պարանցիկս, եւ մտին ի տուն աստուածոյն իւրեանց. եւ կերան եւ արբին եւ անիծին զԱբիմելէք։