12 Զի ահաւասիկ Տէր հրաման տացէ, եւ հարցէ զմեծ ապարանսն կործանմամբ, եւ զփոքր ապարանս պատառմամբ։
Գիտեմ զի խիստ ես, եւ ջիղք երկաթիք պարանոց քո, եւ ճակատ քո պղնձի։
Տէր, աչք քո ի հաւատս՝՝. տանջեցեր զնոսա, եւ նոցա ոչ ցաւեաց. վախճանեցեր զնոսա, եւ ոչ կամեցան ընդունել զխրատ. կարծրացուցին զերեսս իւրեանց քան զվէմ, եւ ոչ կամեցան դառնալ։
Զմէ՞ խլխլեցէք զամպարշտութիւն, եւ զանօրէնութիւնս նորա գրգեցէք՝՝, եւ կերայք պտուղ ստութեան. զի յուսացար ի կառս քո, ի բազմութիւն զօրութեան քո։
Եթէ բանս խօսեսցի, պատճառք ստութեան են. ուխտեսցէ ուխտ. եւ բուսցին իբրեւ զսէզ իրաւունք ի կորդ ագարակի. որթուն տանն Ովնայ։
եւ սատակեցից զդատաւոր ի նմանէ, եւ զամենայն իշխանս նորա կոտորեցից ընդ նմին, ասէ Տէր։
Եւ ոչ ծանեաւ զլինելոց եղեռն իւր՝՝, ասէ Տէր, որ գանձէին անօրէնութիւն եւ թշուառութիւն ի գաւառս՝՝ իւրեանց։
Որ առնէ ի բարձունս իրաւունս, եւ արդարութիւն եդ յերկրի.
Զձեռս իւրեանց պատրաստեն ի չար. իշխանն խնդրէ, եւ դատաւորն խօսի բանս խաղաղութեան ըստ ցանկութեան անձին իւրոյ.
Պտուղ արդարութեան խաղաղութեամբ սերմանի այնոցիկ՝ որ առնեն զխաղաղութիւն։