Եւ եղեւ ի դառնալ տարւոյն ի նոյն ժամանակ ելից թագաւորացն, եւ առաքեաց Դաւիթ զՅովաբ եւ զծառայս իւր ընդ նմա եւ զամենայն Իսրայէլ, եւ սատակեցին զորդիսն Ամոնայ, եւ նստան զՌաբաթաւ. եւ Դաւիթ նստէր յԵրուսաղէմ։
Եւ զժողովուրդն որ էր ի նմա՝ եհան արտաքս, եւ արկ ընդ սղոցաւ եւ ընդ քերանօք երկաթեօք, եւ շրջեցուցանէր զնոսա աղիւսով՝՝. եւ այնպէս առնէր ընդ ամենայն քաղաքս որդւոցն Ամոնայ. եւ դարձաւ Դաւիթ եւ ամենայն զօրն յԵրուսաղէմ։
Եւ եղեւ ի միւսում տարւոջն յելանել թագաւորացն՝ ած Յովաբ զամենայն գունդս զօրացն, եւ ապականեաց զամենայն երկիր որդւոցն Ամոնայ. եկին եւ նստան շուրջ զՀռաբաթաւ. եւ Դաւիթ նստէր յԵրուսաղէմ. եւ ա՛ռ Յովաբ զՀռաբաթ, եւ կործանեաց զնա։
Եւ լսելի արասցէ՝՝ զփառս բարբառոյ իւրոյ, եւ զսրտմտութիւն բազկի իւրոյ ցուցցէ բարկութեամբ՝ եւ սրտմտութեամբ եւ բոցով որ ուտիցէ. եւ սաստիկ բարկութեամբ հրացանից, եւ ջրով եւ կարկտիւ միանգամայն հոսելով բռնութեամբ՝՝։
Վասն այդորիկ ահա աւուրք գան, ասէ Տէր, եւ լուր արարից յՌաբովթ որդւոցն Ամոնայ զգոյժ քաղաքացն. եւ եղիցի յանապատ եւ ի կորուստ, եւ բագինք նորա հրով այրեսցին, եւ առցէ Իսրայէլ զիշխանութիւն իւր՝՝, ասէ Տէր։
Ընդ աջմէ իւրմէ ելին նմա հմայքն ի վերայ Երուսաղեմի, արկանել պատնէշ, բերանալիր գոչել, բարձրացուցանել զձայն աղաղակի. արկանել խից ի վերայ դրանց նորա, եւ արկանել հող եւ շինել նետակալս։
վասն այնորիկ ահաւադիկ ես ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ քո, եւ տաց զքեզ ի յափշտակութիւն ի մէջ ազգաց, եւ սատակեցից զքեզ ի ժողովրդոց, եւ կորուսից զքեզ ի գաւառաց կորստեամբ, եւ ծանիցես թէ ես եմ Տէր։
Եւ հանից զնոսա ընդ ամենայն ազգս զորս ոչ գիտիցեն, եւ երկիրդ ապականեսցի զկնի նոցա, զի ոչ ոք իցէ որ ելանիցէ, եւ դառնայցէ. եւ եդին զերկիրն ընտիր յապականութիւն՝՝։
Զի Ովգ միայն արքայ Բասանու մնաց յՌափայնոց անտի. եւ գահոյք նորա գահոյք երկաթիք, եւ ահա է այն յամրոցի որդւոցն Ամոնայ. ինն կանգուն երկայնութիւն նորա եւ չորք կանգունք լայնութիւն նորա, սկայից կանգնով։