32 Եւ գլուխ գրոցն զոր ընթեռնոյր՝ էր այս. Իբրեւ զոչխար ի սպանդ վարեցաւ, եւ իբրեւ զորոջ առաջի կտրչի իւրոյ անմռունչ՝ այնպէս ոչ բանայ զբերան իւր։
Համբերելով համբերի Տեառն, եւ նայեցաւ առ իս, եւ լուաւ աղօթից իմոց։
առնել զկամս քո, Աստուած իմ, կամեցայ, եւ զօրէնս քո ի մէջ որովայնի իմոյ։
Ես իբրեւ զգառն անմեղ վարեալ ի սպանդ, ոչ գիտացի թէ զինէն խորհեցան խորհուրդ չար եւ ասեն. Եկայք արկցուք փայտ ի հաց նորա՝՝, եւ ջնջեսցուք զնա յերկրէն կենդանեաց, եւ անուն նորա մի՛ եւս յիշեսցի։
Եւ դու, Տէր, գիտես զիս, տեսեր զիս՝ եւ փորձեցեր զսիրտ իմ առաջի քո. ժողովեա զնոսա իբրեւ զոչխար ի սպանումն, եւ նուիրեա զնոսա յաւուր սպանման։
Իջո զնոսա իբրեւ զոչխարս ի սպանումն, եւ իբրեւ զխոյս այծեօք հանդերձ։
զուարակ մի յանդւոյ, խոյ մի, գառն մի տարեւոր յողջակէզ,
Եւ Յիսուս ասէ. Հայր, թող դոցա, զի ոչ գիտեն զինչ գործեն։ Եւ ի բաժանել զհանդերձս նորա արկին վիճակս։
Ի վաղիւ անդր տեսանէ զՅիսուս զի գայր առ նա. եւ ասէ. Ահաւասիկ Գառն Աստուծոյ որ բառնայ զմեղս աշխարհի։
Եւ նա ասէ. Զիա՞րդ կարիցեմ, եթէ ոչ ոք առաջնորդեսցէ ինձ։ Եւ աղաչեաց զՓիլիպպոս ելանել նստել ընդ նմա։
որպէս եւ գրեալ է. Վասն քո մեռանիմք զօրհանապազ, համարեցաք իբրեւ զոչխար ի սպանդ։
Զի ես ձեզ զայն նախ աւանդեցի՝ զոր եւ եսն ընկալայ, եթէ Քրիստոս մեռաւ վասն մեղաց մերոց ըստ գրոց,
այլ պատուական արեամբն Քրիստոսի, իբրեւ անբիծ եւ անարատ գառին.