Եւ գնաց Ազայէլ ընդ առաջ նորա, եւ ա՛ռ մաննայ ի ձեռին իւրում, եւ՝՝ զամենայն բարութիւնս Դամասկոսի բեռինս ուղտուց քառասնից. չոգաւ եկաց առաջի նորա եւ ասէ. Հայր Եղիսէ, որդի քո որդի Ադերայ՝՝ արքայ Ասորւոց առաքեաց զիս առ քեզ եւ ասէ, եթէ՝ Կեցցե՞մ ի հիւանդութենէ աստի իմմէ յայսմանէ։
եւ բամբասէին զիս՝՝ առաջի ժողովրդեան իմոյ վասն ափոյ միոյ գարւոյ եւ կոտորոյ միոյ հացի, սպանանել զանձինս որ ոչ էին մահապարտք, եւ ապրեցուցանել զանձինս որոց ոչ էր պարտ կեալ, ի բարբառելն ձեր յականջս ժողովրդեանն, որ ախորժէ զբարբառ նանրութեան։