Վասն այնորիկ տաց զկանայս նոցա այլոց, եւ զագարակս նոցա օտար ժառանգաց. զի ի փոքուէ մինչեւ ի մեծամեծս նոցա՝ ամենայն ոք ագահէ զագահութիւն. ի մարգարէէ մինչեւ ցքահանայն՝ ամենայն ոք առնէ անիրաւութիւն։
Եւ նոքա ակն ունէին նմա այտնլոյ կամ անկանելոյ եւ յանկարծակի մեռանելոյ. իբրեւ շատ ակն կալեալ եւ տեսանէին թէ ոչինչ վնաս եղեւ նմա, դարձեալ դարձուցին զբանսն եւ ասէին թէ աստուած ոմն է։