58 Եւ քարկոծ առնէին զՍտեփանոս, որ կարդայր եւ ասէր. Տէր Յիսուս, ընկալ զոգի իմ։
Եւ եկին երկու արք՝ որդիք անօրինաց, եւ նստան հանդէպ նորա. եւ վկայեցին արքն ապստամբութեան զՆաբովթայ առաջի ամենայն ժողովրդեանն եւ ասեն, թէ՝ Օրհնեաց Նաբովթ զԱստուած եւ զարքայ. եւ հանին զնա արտաքոյ քաղաքին, եւ քարկոծեցին զնա քարամբք, եւ մեռաւ։
Եւ խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ասէ. Մահու մեռցի այրն. քարամբք քարկոծեսցեն զնա ամենայն ժողովուրդն արտաքոյ բանակին։
եւ յարուցեալ հանին զնա արտաքոյ քաղաքին, եւ ածին զնա մինչեւ յարտեւան լերինն յորոյ վերայ քաղաքն նոցա շինեալ էր՝ գահավէժ առնել զնա։
Եւ յորժամ հեղոյր արիւնն Ստեփանոսի վկայի քո, ես ինքն էի որ ի վերայ կայի, եւ կամակից լինէի սպանման նորա, եւ պահէի զհանդերձս սպանողացն նորա։
Եւ յաղաղակելն նոցա եւ ընկենուլ զհանդերձս եւ զփոշին ցանել յօդսն,
Որ զսոյն ճանապարհ վարեցի մինչեւ ի մահ, կապել եւ մատնել ի բանտս արս եւ կանայս.
Զոր եւ արարի իսկ յԵրուսաղէմ. եւ զբազումս ի սրբոցն ես բանտարգել առնէի, ի քահանայապետիցն առեալ իշխանութիւն. եւ զսպանելոցն նոցա բերէի համար՝՝։
Յայնժամ հրապուրեցին արս ոմանս ասել թէ՝ Լուաք զդորա խօսել բանս հայհոյութեան ի Մովսէս եւ յԱստուած։
Եւ կացուցին վկայս սուտս որ ասէին. Այրս այս ոչ դադարէ խօսել բանս հայհոյութեան զտեղւոյն սրբոյ եւ զօրինացն։
Եւ հանեալ արտաքոյ քաղաքին՝ քարկոծէին. եւ վկայքն դնէին զձորձս իւրեանց առ ոտս երիտասարդի միոջ որ կոչէր Սաւուղ։
Եւ եղեւ յաւուր յայնմիկ հալածումն մեծ ի վերայ եկեղեցւոյն յԵրուսաղէմ. եւ ամենեքեան ցրուեցան ի գեղս Հրէաստանի եւ Սամարիայ բաց յառաքելոցն։
Եւ ձեռն վկայիցն եղիցի նախ ի նա սպանանել զնա, եւ ապա ձեռն ամենայն ժողովրդեանն. եւ բարձցես զչարն ի միջոյ ձերմէ։