Յառաջնում ամին Կիւրոսի արքային Պարսից, ի կատարել բանին Տեառն ի բերանոյ Երեմիայի մարգարէի, զարթոյց Տէր զոգին Կիւրոսի թագաւորին Պարսից, եւ ետ հրաման պատուիրանի յամենայն թագաւորութեան իւրում, եւ գրեաց առ ամենեսեան օրինակ զայս.
Եւ բերին իւրաքանչիւր որպէս եւ յօժարէին սիրտք իւրեանց, եւ որոց զիարդ եւ կամ եղեւ անձանց իւրեանց, բերէին նուէրս Տեառն յամենայն գործս խորանին վկայութեան, եւ յամենայն նիւթս նորա, եւ յամենայն պատմուճանս սրբութեանն։
Եւ ամենայն այր եւ կին, որոց յօժարէին միտք իւրեանց, մտանէին գործել զամենայն գործն զոր պատուիրեաց Տէր գործել ի ձեռն Մովսիսի. բերէին որդիքն Իսրայելի զնուէրսն Տեառն։
Գնաց Մովսէս եւ դարձաւ առ Յոթոր աներ իւր եւ ասէ ցնա. Դարձայց եւ երթայց առ եղբարս իմ որ յԵգիպտոս, եւ տեսից, թէ տակաւին կենդանի՞ իցեն։ Եւ ասէ Յոթոր ցՄովսէս. Ողջ երթ։