13 Եւ կացուցին վկայս սուտս որ ասէին. Այրս այս ոչ դադարէ խօսել բանս հայհոյութեան զտեղւոյն սրբոյ եւ զօրինացն։
Ծագեա զողորմութիւնս քո ոյք ճանաչեն զքեզ, զարդարութիւնս քո որ ուղիղ են սրտիւք։
եւ փրկեաց զանձն իմ ի միջոյ գազանաց, զի ննջէի ես խռովեալ՝՝. որդւոց մարդկան ատամունք իւրեանց զէն եւ նետք են, եւ լեզուք նոցա որպէս զսուր սուսերի։
Ամենեքին շնացեալք, իբրեւ զթոնիր վառեալ յեփել, բորբոքեալ ի բոցոյ եւ ի զանգուածոյ ճարպոյ մինչեւ խմորեսցի նոյն։
Արդ յորժամ տեսանիցէք զպղծութիւն աւերածոյն, որ ասացեալն է ի ձեռն Դանիելի մարգարէի, զի կայցէ ի տեղւոջն սրբութեան. (որ ընթեռնուն ի միտ առցէ.)
Իսկ քահանայապետքն եւ ամենայն ատեանն խնդրէին սուտ վկայութիւն զՅիսուսէ, զի սպանցեն զնա.
Արք Իսրայելացիք, օգնեցէք. այս այր է որ հակառակ ժողովրդեանն եւ օրինացն եւ տեղւոյս այսորիկ ամենեցուն ամենայն ուրեք ուսուցանէ, մինչեւ հեթանոսս եւս եմոյծ ի տաճարն եւ պղծեաց զսուրբ տեղին։
Քանզի առնէր պատասխանի Պաւղոս եթէ՝ Ոչ յօրէնս Հրէից եւ ոչ ի տաճարն եւ ոչ ի կայսր ինչ վնասակար եմ։
Յայնժամ հրապուրեցին արս ոմանս ասել թէ՝ Լուաք զդորա խօսել բանս հայհոյութեան ի Մովսէս եւ յԱստուած։
Եւ քարկոծ առնէին զՍտեփանոս, որ կարդայր եւ ասէր. Տէր Յիսուս, ընկալ զոգի իմ։
Այլ ի փոփոխել քահանայութեանն հարկ էր եւ օրինացն փոփոխումն լինել։