42 Եւ զամենայն օր ի տաճարին եւ առտնին ոչ դադարէին ուսուցանել եւ աւետարանել զՅիսուս Քրիստոս։
Եւ հոլանեցայց սոյնպէս՝՝ եւս քան զեւս. եւ եղէց անպիտան յաչս քո, եւ ընդ աղախնայս ընդ որս ասացեր փառաւորել՝ փառաւորեցայց։
Եւ ի տուէ ի տաճարին ուսուցանէր, եւ զգիշերս ելեալ ագանէր ի լերինն որ կոչէր Ձիթենեաց։
Հանապազ ընդ ձեզ էի ի տաճարին, եւ ոչ ձգեցէք ձեռս յիս. այլ այս է ձեր ժամ եւ իշխանութիւն խաւարի։
Եւ էին ոմանք ի նոցանէ արք Կիպրացիք եւ Կիւրենացիք, որք մտեալ յԱնտիոք խօսէին ընդ Յոյնսն աւետարանեալ զՏէր Յիսուս։
Եւ մեք ձեզ աւետարանեմք զխոստումն որ առ հարսն եղեալ էր։
Ոմանք յԵպիկուրեանցն եւ ի Ստոյկեանց փիլիսոփայից հակառակէին ընդ նմա. եւ ոմանք ասէին. Զի՞նչ կամիցի սերմանաքաղս այս խօսել։ Իսկ այլք թէ՝ Օտարոտի իմն դից թուի պատմիչ լինելոյ. քանզի զՅիսուս եւ զյարութիւնն աւետարանէր։
Բանայր եւ դնէր առաջի եթէ պարտ էր Քրիստոսի չարչարել եւ յառնել ի մեռելոց, եւ թէ՝ Նա է Քրիստոսն՝ Յիսուս զոր ես պատուիրեմ ձեզ։
Հանապազօր կանխեալ միաբանութեամբ ի տաճարն, եւ առտնին բեկանէին զհացն, եւ առնուին կերակուր ուրախութեամբ եւ միամտութեամբ սրտի.
Ո՛րպէս ոչինչ զանգիտեցի յօգտակարացն չպատմել ձեզ եւ ուսուցանել զձեզ հրապարակաւ եւ առտնին.
Այլ մեք ոչ կարեմք զոր տեսաքն եւ լուաք՝ չխօսել։
Եւ արդ, Տէր, հայեաց ի սպառնալիս նոցա, եւ տուր ծառայից քոց ամենայն համարձակութեամբ խօսել զբանն քո.
Եբաց Փիլիպպոս զբերան իւր, եւ սկսեալ ի գրոցս յայսցանէ՝ աւետարանեաց նմա զՅիսուս։
Իսկ Փիլիպպոս իջեալ ի քաղաքն Սամարացւոց՝ քարոզէր նոցա զՔրիստոս։
Եւ վաղվաղակի ի ժողովուրդսն քարոզեաց զՅիսուս, թէ սա է Որդին Աստուծոյ։
Զի ոչ եթէ ի մտի եդի գիտել ինչ ի ձեզ, բայց միայն զՅիսուս Քրիստոս, եւ զնոյն ի խաչ ելեալ։
յայտնել զՈրդին իւր ինեւ, զի աւետարանեցից զնա ի հեթանոսս, անդէն վաղվաղակի ոչինչ զգացուցի մարմնոյ եւ արեան,
Այլ ինձ քաւ լիցի պարծել, բայց միայն ի խաչն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի, որով ինձ աշխարհ ի խաչ ելեալ է, եւ ես՝ աշխարհի։
եւ դու՝՝ քարոզեա զբանն, հաս ի վերայ ժամու եւ տարաժամու, յանդիմանեա, սաստեա, մխիթարեա ամենայն երկայնմտութեամբ եւ վարդապետութեամբ։