Ուրախութեամբ ուրախ եղիցին ի Տէր. ցնծասցէ անձն իմ ի Տէր, զի զգեցոյց ինձ հանդերձ փրկութեան եւ պատմուճան ուրախութեան՝՝, իբրեւ փեսայի եդ ինձ պսակ, եւ իբրեւ հարսն զարդու զարդարեաց զիս։
Լուարուք զպատգամս Տեառն որ դողայք ի բանից նորա. խօսեցարուք, եղբարք մեր, ընդ ատելիս ձեր եւ ընդ գարշեցուցիչս. զի անուն Տեառն փառաւորեսցի՝՝, եւ երեւեսցի յուրախութեանն ձերում. եւ նոքա ամաչեսցեն։
Յայնժամ պատասխանի ետ Պաւղոս. Զի՞նչ գործէք զի լայքդ եւ ճմլեցուցանէք զսիրտ իմ. քանզի ես ոչ միայն կապելոյ, այլ եւ մեռանելոյ յԵրուսաղէմ պատրաստ եմ վասն անուանն Տեառն Յիսուսի Քրիստոսի։
Եւ իբրեւ լուան, մտին ընդ առաւօտն ի տաճարն եւ ուսուցանէին։ Եկն քահանայապետն եւ որ ընդ նմա, կոչեցին միաբան զատեանն եւ զամենայն ծերակոյտ որդւոցն Իսրայելի, եւ առաքեցին ի բանտն ածել զնոսա։
Քանզի եւ ընդ կապեալս՝՝ չարչարեցարուք, եւ զյափշտակութիւն ընչից ձերոց խնդութեամբ ընկալարուք, քանզի գիտէիք թէ լաւագոյն եւս ստացուածս ունիք անձանց յերկինս, ուր կանն եւ մնան։
հայեսցուք ի զօրագլուխն հաւատոց եւ ի կատարիչն Յիսուս, որ փոխանակ ուրախութեանն որ նմա առաջի կայր՝ յանձն առ զխաչն, արհամարհեաց զամօթն, նստաւ ընդ աջմէ աթոռոյն Աստուծոյ։