Էին ոմանք յԱնտիոք ըստ եկեղեցւոյն մարգարէք եւ վարդապետք, Բառնաբաս եւ Շմաւոն կոչեցեալն Նիւգէր, եւ Ղուկիոս Կիւրենացի եւ Մանայեն դայեկորդի Հերովդի չորրորդապետի, եւ Սաւղոս։
Եւ ի լինել ոչ սակաւ հակառակութեան եւ խնդրոյ Պաւղոսի եւ Բառնաբայ ընդ նոսա, եդին ելանել Պաւղոսի եւ Բառնաբայ եւ ոմանց ի նոցանէ առ առաքեալսն եւ երիցունս յԵրուսաղէմ վասն խնդրոյն այնորիկ։
Բայց Բառնաբայ առեալ զնա՝ ած առ առաքեալսն, եւ պատմեաց նոցա որպէս ի ճանապարհին ետես զՏէր, եւ զի խօսեցաւ ընդ նմա, եւ զի ի Դամասկոս համարձակեցաւ յանուն Յիսուսի։
իբրեւ գիտացին զշնորհսն որ տուեալ էին ինձ, Յակովբոս եւ Կեփաս եւ Յովհաննէս որ կարծեալ սիւնքն էին, ձեռն ետուն հաւանութեան ինձ եւ Բառնաբայ. զի մեք՝ ի հեթանոսս, եւ նոքա՝ ի թլփատութեանն.