32 Յայնժամ զօրականքն հատին զլարս կրին եւ ի բաց ընկեցին։
Եւ գովեաց տէրն զտնտեսն անիրաւութեան, զի իմաստութեամբ արար. զի որդիք աշխարհիս այսորիկ իմաստնագոյն են քան զորդիս լուսոյ յազգս իւրեանց։
Եւ արար խարազան չուանեայ, եւ եհան զամենեսին ի տաճարէն՝ զոչխարսն եւ զարջառս, եւ զպղինձս հատավաճառացն ցրուեաց, եւ զսեղանսն կործանեաց։
Ասէ Պաւղոս ցհարիւրապետն եւ ցզօրականսն. Եթէ ոչ դոքա մնան ի նաւիս, դուք ապրել ոչ կարէք։
Եւ մինչդեռ այգն կամէր լինել, աղաչէր Պաւղոս զամենեսեան առնուլ կերակուր, ասէ. Այս չորեքտասաներորդ օր է որում ակն ունիք նօթիս կատարել, եւ չէ ինչ ճաշակեալ։