27 Իբրեւ չորեքտասաներորդ գիշեր լինէր, մինչդեռ ծփէաք ի Հանդրին անդունդս, ի մէջ գիշերին կարծէին նաւավարքն եթէ հասեալ իցեն յաշխարհ ուրեք։
Եւ առաքեաց Քիրամ ընդ նաւսն ի ծառայից իւրոց նաւորդս հմուտս նաւարկութեան ծովու ընդ ծառայս Սողոմոնի։
Մատեաւ առ նա նաւապետն, եւ ասէ. Զի՞նչ է այդ՝ զի խորդասդ, արի կարդա զՏէր Աստուած քո. թերեւս ապրեցուսցէ՝՝ զմեզ Աստուած, եւ մի՛ կորիցուք։
Բայց ի կղզի ինչ հասանէ մեզ անկանել։
Եւ ընկեցեալ զգունդսն՝ գտին գիրկս քսան, եւ սակաւ ինչ դադարեալ՝ դարձեալ ընկեցին եւ գտին գիրկս հինգետասան։
Բայց նաւավարքն խնդրէին փախչել ի նաւէ անտի, եւ իջուցեալ զկուրն ի ծով անդր՝ պատճառանօք որպէս թէ յառաջոյ կողմանէ խարիսխս ձգելոց իցեն։
զի ի միում ժամու պակասեցաւ այնչափ մեծութիւն քո. եւ ամենայն նաւավար եւ ամենայն որ ի տեղիս տեղիս նաւեն, եւ նաւազք եւ որք միանգամ ուռկանաւ գործեն՝ ի հեռաստանէ կայցեն լալով՝՝,