Եւ եղեւ ի սատակել Տեառն զամենայն քաղաքսն շուրջ զբնակութեամբն՝՝ յիշեաց Աստուած զԱբրահամ, եւ եհան արձակեաց զՂովտ ի միջոյ կործանմանն, ի կործանել Տեառն զքաղաքսն յորս բնակեալ էր ի նոսա Ղովտ։
Եւ եղեւ յետ կացուցանելոյ զնա ի վերայ տան իւրոյ եւ ի վերայ ամենայն իրիք որ ինչ էր նորա, եւ օրհնեաց Տէր զտուն Եգիպտացւոյն վասն Յովսեփայ. եւ եղեւ օրհնութիւն Տեառն ի վերայ ամենայն ընչից նորա ի տան եւ յանդի։
Եւ եղիցի մնացորդն Յակոբայ ի հեթանոսս, ի մէջ ազգաց բազմաց՝ իբրեւ զցօղ անկեալ ի Տեառնէ, եւ իբրեւ կաթիլ ի վերայ սիզոյ, որպէս զի մի՛ ժողովեսցի եւ մի՛ մի, եւ մի՛ մնասցէ ի մէջ՝՝ որդւոց մարդկան։
Եւ մի՛ երկնչիք յայնցանէ որ սպանանեն զմարմին եւ զոգի ոչ կարեն սպանանել. այլ երկերուք դուք առաւել յայնմանէ որ կարողն է զոգի եւ զմարմին կորուսանել ի գեհենի։
Եւ իբրեւ կատարեցաւ այս, եդ Պաւղոս ի մտի շրջել ընդ Մակեդոնիա եւ ընդ Աքայիայ եւ գալ յԵրուսաղէմ. ասէր եթէ՝ Յետ երթալոյն իմ անդր՝ պարտ է ինձ եւ զՀռովմ տեսանել։
Ապա եթէ վնասակար իցեմ եւ արժանի ինչ մահու գործեցի, ոչ զանգիտեմ ի մեռանելոյ. իսկ եթէ ոչ ինչ իցէ զորոց սոքա ամբաստան լինին զինէն, ոչ ոք կարէ զիս դոցա շնորհել. ի կայսր բողոքեմ։