10 եւ ասէր ցնոսա. Արք, տեսանեմ զի թշնամանօք եւ բազում վնասու ոչ միայն բեռինդ եւ նաւիդ, այլ եւ անձանց մերոց լինելոց է նաւարկութիւնս։
Վասն այնորիկ ոչ արասցէ Տէր Աստուած իրս ինչ, եթէ ոչ յայտնեսցէ զխրատն ծառայից իւրոց մարգարէից։
Եւ յայտ եղեալ Կիպրեայ՝ թողաք զնա ի ձախակողմն, նաւեցաք յԱսորիս եւ իջաք ի Տիւրոս, քանզի անդ էր նաւն թափելոց զբեռինսն։
Ասէ Պաւղոս ցհարիւրապետն եւ ցզօրականսն. Եթէ ոչ դոքա մնան ի նաւիս, դուք ապրել ոչ կարէք։
Վասն որոյ աղաչեմ զձեզ ճաշակել կերակուր, զի այն իսկ վասն ձերոյ փրկութեան է. զի ոչ ուրուք ի ձէնջ մազ մի ի գլխոյ կորիցէ։
Եւ եթէ արդարն հազիւ կեցցէ, իսկ ամբարիշտն եւ մեղաւորն ո՞ւր գտանիցի։