10 Եւ ասէ Պաւղոս. Յատենի կայսեր հասեալ կամ ուր պարտ է ինձ դատել. Հրէից ինչ չեմ վնասակար, որպէս եւ դու իսկ քաջ գիտես։
Քանզի գիտէր թէ առ նախանձու մատնեցին զնա։
Եւ մինչ նստէր յատենին, առաքեաց առ նա կինն իւր եւ ասէ. Չկայ ինչ քո եւ արդարոյն այնորիկ, զի բազում անցք անցին ընդ իս այսօր յանուրջս վասն նորա։
Զոր գտի ամբաստանեալ վասն խնդրոյ իրիք իւրեանց օրինաց. եւ ոչ ինչ արժանի մահու կամ կապանաց ունէր վնաս։
Եւ իբրեւ եկին այսր, ոչինչ յապաղեցի, այլ ի վաղիւն նստեալ յատենի՝ հրամայեցի ածել զայրն։
Բայց ես ի վերայ հասի թէ ոչինչ է դորա արժանի մահու գործեալ, եւ դորա ինքնին բողոք կալեալ առ Քաջ արանցն, խորհեցայ յղել։
Եւ լեալ անդ աւուրս ոչ աւելի քան զութ կամ զտասն, եկն էջ ի Կեսարիա. եւ ի վաղիւ անդր նստեալ յատենի՝ հրամայեաց ածել զՊաւղոս։
Եւ իբրեւ գնացին, խօսէին ընդ միմեանս եւ ասէին թէ՝ Ոչ ինչ արժանի մահու կամ կապանաց գործէ այրս այս։
Որք իբրեւ դատեցան զիս, կամեցան արձակել, վասն եւ ոչ մի ինչ վնաս մահու գտանելոյ յիս։
այլ հրաժարեցաք ի գաղտնեաց ամօթոյն, զի մի՛ գնասցուք՝՝ խորամանկութեամբ, եւ մի՛ նենգեսցուք՝՝ զբանն Աստուծոյ. այլ յայտնութեամբ ճշմարտութեանն ընծայեցուսցուք զանձինս մեր առ ամենայն միտս մարդկան առաջի Աստուծոյ։