17 Ի բազում ամաց ողորմութիւնս եկի առնել յազգդ իմում, եւ ետու պատարագիս.
Զի ի մտի եդեալ էր Պաւղոսի նաւել առ Եփեսեաւ, որպէս զի մի՛ լիցի նմա ժամանակ ինչ յամել յԱսիայ. քանզի փութայր, եթէ հնար ինչ իցէ նմա, զօրն Պենտակոստէից երթալ յԵրուսաղէմ։
Վասն այսորիկ արթուն կացէք եւ յիշեցէք զի զերեամ մի զցայգ եւ զցերեկ ոչ դադարեցի արտասուօք խրատել զմի մի իւրաքանչիւր։
Յայնժամ Պաւղոսի առեալ զարսն՝ ի վաղիւ անդր ընդ նոսա սրբեալ եմուտ ի տաճարն. յայտ առնել զկատարումն աւուրցն սրբութեան, մինչեւ մատեաւ ի վերայ իւրաքանչիւր ուրուք ի նոցանէ պատարագ։
Միանգամայն եւ ակն ունէր թէ տացի ինչ նմա ի Պաւղոսէ, վասն որոյ եւ ստէպ կոչեցեալ զնա խօսէր ընդ նմա։
զի ապրեցայց յապստամբացն որ ի Հրէաստանի են. եւ պաշտօնն իմ որ յԵրուսաղէմ՝ ընդունելի լիցի սրբոցն.
աղաչել զՏիտոս զի որպէս սկսաւն յառաջագոյն, նոյնպէս եւ կատարեսցէ ի ձեզ եւ զայդ եւս շնորհս։
Քանզի գիտէք զշնորհսն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի, զի վասն ձեր աղքատացաւ որ մեծատունն էր, զի դուք նորա աղքատութեամբն մեծասջիք։
Զի պաշտօն հարկիս այսորիկ ոչ միայն առ ի լնուլ զպակասութիւն սրբոցն է, այլ եւ առաւելուլ բազմօք գոհութիւն Աստուծոյ.
բայց միայն զի զաղքատսն յիշեսցուք, զոր եւ ես փութացայ զնոյն առնել։