5 Եւ ասէ Պաւղոս. Ոչ գիտէի, եղբարք, եթէ իցէ քահանայապետ. գրեալ իսկ է. Զիշխան ժողովրդեան քո ոչ հայհոյեսցես։
Զաստուածս քո՝՝ մի՛ բամբասիցես, եւ զիշխան ժողովրդեան քո մի՛ հայհոյեսցես։
Սակայն եւ ի մտի քում մի՛ անիծաներ թագաւորի, եւ ի շտեմարանս սենեկաց քոց մի՛ անիծաներ մեծի. զի թռչունք երկնից հասուցանեն զբարբառ քո, եւ որոց թեւք են՝ պատմեն զբան քո։
Եւ որ շուրջն կային՝ ասեն. Զքահանայապե՞տ Աստուծոյ հայհոյես։
Ի բազում ամաց ողորմութիւնս եկի առնել յազգդ իմում, եւ ետու պատարագիս.
Մանաւանդ որ զհետ մարմնոյ պղծալից ցանկութեանց իցեն երթեալ. արհամարհողք տէրութեանն, ժպիրհք, յանդգունք, չզանգիտեն զփառսն հայհոյել.