7 եւ անկայ յերկիր, եւ լուայ բարբառ որ ասէր ցիս. Սաւուղ, Սաւուղ, զի՞ հալածես զիս։
Եւ ասէ ցնա հրեշտակ Տեառն՝՝. Ագար, աղախին Սարայի, ուստի՞ գաս կամ յո՞ երթաս։ Եւ ասէ. Յերեսաց Սարայի տիկնոջ իմոյ փախուցեալ եմ ես։
Եւ եղեւ յետ բանիցս այսոցիկ փորձեաց Աստուած զԱբրահամ եւ ասէ ցնա. Աբրահամ, Աբրահամ։ Եւ նա ասէ. Աւասիկ եմ։
Եւ կոչեաց զնա հրեշտակ Տեառն յերկնից եւ ասէ. Աբրահամ, Աբրահամ։ Եւ նա ասէ ցնա. Աւասիկ եմ։
Եւ կոչեաց Տէր Աստուած զԱդամ, եւ ասէ ցնա. Ո՞ւր ես։
Իբրեւ ետես Տէր եթէ մերձենայ տեսանել, կոչեաց զնա Տէր ի միջոյ մորենւոյն, ասէ. Մովսէ՛ս, Մովսէ՛ս։ Եւ նա ասէ. Զի՞ է՝՝։
Այսպէս ասէ Տէր. Զի՞նչ վնաս գտին յիս հարքն ձեր զի հեռացան յինէն, եւ գնացին զհետ սնոտեաց, եւ սնոտի եղեն.
Վասն այնորիկ տակաւին դատեցայց ընդ ձեզ, ասէ Տէր, եւ ընդ որդիս որդւոց ձերոց դատեցայց։
Յայնժամ պատասխանի տացէ նոցա եւ ասասցէ. Ամէն ասեմ ձեզ. Որովհետեւ ոչ արարէք միում ի փոքրկանցս յայսցանէ, եւ ոչ ինձ արարէք։
Ասեն ամենեքեան. Խաչեսցի։ Եւ նա ասէ. Զի՞նչ չար արար։ Եւ նոքա առաւել եւս աղաղակէին եւ ասէին. Խաչեսցի։
Եւ եղեւ ինձ ի գնալն եւ ի մերձենալ ի Դամասկոս, զմիջաւուրբն յանկարծակի յերկնից փայլատակեալ լոյս սաստիկ զինեւ.
Եւ ես ետու պատասխանի թէ՝ Ո՞վ ես, Տէր։ Եւ ասէ ցիս. Ես եմ Յիսուս Նազովրեցի զոր դուն հալածես։
Եւ անկեալ յերկիր՝ լուաւ բարբառ որ ասէր ցնա. Սաւուղ, Սաւուղ, զի՞ հալածես զիս։
որ յառաջագոյն հայհոյիչն էի եւ հալածիչ եւ թշնամանիչ, այլ գտի ողորմութիւն, զի զայն յանգիտութեան եւ յանհաւանութեան գործէի.
Եւ եկն Տէր եկաց ի վերայ եւ կոչեաց զնա որպէս միանգամն եւ միւսանգամ. Սամուէլ, Սամուէլ։ Եւ ասէ Սամուէլ. Խօսեաց, Տէր, զի լուիցէ ծառայ քո։