25 Եւ իբրեւ պրկեցին զնա փոկովք, ասէ Պաւղոս ցհարիւրապետն որ ի վերայ կայր. Եթէ զայր Հռովմայեցի եւ անարատ պա՞րտ իցէ ձեզ գան հարկանել։
Զգոյշ լինիջիք ի մարդկանէ, զի մատնեսցեն զձեզ յատեանս, եւ ի ժողովուրդս իւրեանց տանջեսցեն զձեզ.
Իսկ հարիւրապետն եւ որ ընդ նմա պահէին զՅիսուս՝ իբրեւ տեսին զշարժումնն եւ զեղեալսն, երկեան յոյժ եւ ասեն. Արդարեւ Աստուծոյ Որդի էր սա։
Պատասխանի ետ հարիւրապետն եւ ասէ. Տէր, չեմ բաւական եթէ ընդ յարկաւ իմով մտցես. այլ ասա բանիւ, եւ բժշկեսցի մանուկն իմ։
Այր մի էր ի Կեսարիա անուն Կոռնելիոս, հարիւրապետ ի գնդէ որ կոչէր Իտալացի.
Իսկ Պաւղոս ասէ ցնոսա. Գան հարեալ զմեզ հրապարակաւ, արս անմեղս Հռովմայեցիս, արկին ի բանտ, եւ արդ լռելեա՞յն հանեն զմեզ. ոչ այդպէս, այլ եկեսցեն ինքեանք իսկ հանցեն զմեզ։
Իբրեւ լուաւ հարիւրապետն, մատուցեալ առ հազարապետն պատմեաց եւ ասէ. Զի՞նչ կամիս առնել, քանզի այրս այս Հռովմայեցի է։
Եւ կոչեցեալ Պաւղոսի առ իւր զմի ի հարիւրապետաց անտի՝ ասէ. Զպատանիս զայս տար առ հազարապետն, զի ունի ինչ պատմել նմա։
Զայրս զայս կապեալ ի Հրէից եւ մերձ ի սպանանել ի նոցանէ, հասեալ ի վերայ զօրականաւ ապրեցուցի, իմացեալ թէ Հռովմայեցի է։
Որոց ետու պատասխանի եթէ՝ Չէ օրէն Հռովմայեցւոց շնորհել ումեք զոք, մինչչեւ ամբաստանեալն յանդիման ունիցի զդատախազսն, եւ տեղի պատասխանւոյ առնուցու վասն ամբաստանութեանն։
Իբրեւ հրամայեցաւ մեզ նաւել յԻտալիա, տային զՊաւղոս եւ զայլս ոմանս կապեալս ցհարիւրապետ մի, որում անուն էր Յուլիոս, Սեբաստեան գնդին։
Եւ ի վաղիւ անդր իջաք ի Սիդոն. եւ մարդասիրութիւն ցուցեալ Յուլեայ առ Պաւղոս, հրամայեաց առ բարեկամսն երթալ եւ դարման գտանել։
Եւ հարիւրապետն քանզի կամեցաւ ապրեցուցանել զՊաւղոս՝ արգել զնոսա ի խորհրդոյն. հրամայեաց զի որ կարողն իցեն լուղել՝ անկանիցին նախ եւ ի ցամաքն ելանիցեն.