37 Մինչդեռ մտանելոց էր Պաւղոս ի բանակն, ասէ ցհազարապետն. Եթէ արժա՞ն իցէ ինձ խօսել ընդ քեզ։ Եւ նա ասէ. Յունարէն գիտե՞ս.
Զի ես տաց ձեզ բերան եւ իմաստութիւն, որում ոչ կարիցեն կալ հակառակ կամ տալ պատասխանի ամենայն հակառակորդքն ձեր։
Բայց Պաւղոս իբրեւ կամեցաւ մտանել յամբոխն, ոչ թողին զնա աշակերտքն։
Եւ ողջոյն տուեալ նոցա՝ պատմէր մի ըստ միոջէ զոր արար Աստուած ի հեթանոսս ի ձեռն պաշտաման նորա։
Այլք այլ իմն աղաղակէին զնմանէ յամբոխին. իբրեւ ոչ կարաց գիտել զստոյգն վասն ամբոխին, հրամայեաց ածել զնա ի բանակն։
հրամայեաց հազարապետն մուծանել զնա ի բանակն, ասէր, գանիւ հարցանել զնա, զի գիտացից վասն որոյ յանցման այնպէս աղաղակէին զնմանէ։
Եւ ի բազմանալ ամբոխին՝ երկուցեալ հազարապետն թէ գուցէ ճեղքիցի Պաւղոս ի նոցանէ, հրամայեաց զօրականին իջանել յափշտակել զնա ի միջոյ նոցա, եւ ածել ի բանակն։
Եւ լուեալ քեռորդւոյն Պաւղոսի զդաւաճանութիւնն՝ եկն եմուտ ի բանակ անդր, պատմեաց Պաւղոսի։