9 Եւ նստէր ոմն երիտասարդ անուն Եւտիքոս ի վերայ պատուհանին, նիրհէր ի քուն թանձրութեան. ի խօսելն Պաւղոսի յաճախ, ընկղմեալ ի քնոյ անտի՝ անկաւ յերրորդ դստիկոնէն ի վայր, եւ բարձաւ մեռեալ։
Եւ ասէ Եղիա ցկինն. Տուր ցիս զորդիդ քո։ Եւ առ զնա ի գրկաց նորա, եւ եհան զնա ի վերնատունն յորում ինքն նստէր, եւ արար զնա ի կողմն ի վերայ մահճաց իւրոց.
Գուցէ եկեալ յանկարծակի՝ գտանիցէ զձեզ ի քուն։
Եւ Յիսուս կալաւ զձեռանէ նորա, յարոյց զնա, եւ կանգնեցաւ։
Եւ ի պատել զնովաւ աշակերտացն՝ յարեաւ եմուտ ի քաղաքն, եւ ի վաղիւ անդր ել Բառնաբաւ հանդերձ ի Դերբէ։
Եւ իջեալ Պաւղոսի անկանէր զնովաւ, առնոյր զնա ընդ գիրկս եւ ասէր. Մի՛ խռովիք, քանզի հոգի սորա ի սմին է։
Եւ յաւուրն շաբաթուց՝՝ մինչդեռ ժողովեալ էաք բեկանել զհացն, Պաւղոս խօսէր ընդ նոսա զի գնալոց էր ի վաղիւ անդր. եւ երկայնեաց զբանն մինչեւ ի մէջ գիշերոյն։
Էին լապտերք բազումք ի վերնատանն ուր էաք ժողովեալ։