Կազմեաց Յովսէփ զկառս իւր, եւ ել ընդ առաջ Իսրայելի հօր իւրոյ զՔաջաց քաղաքաւն՝՝. եւ իբրեւ յանդիման եղեւ նմա, անկաւ ի վերայ պարանոցի նորա, եւ ելաց ի լալիւն մեծ։
Եւ Դաւիթ ելանէր ընդ զառ ի վերն Ձիթենեաց, ելանէր եւ լայր, եւ զգլուխ իւր ծածկեալ. եւ ինքն երթայր բոկ. եւ ամենայն ժողովուրդն ընդ նմա ձորձ զգլխով, այր իւրաքանչիւր ելանէին եւ լային։
եւ եթող Եղիսէ զեզինսն, եւ ընթացաւ զհետ Եղիայի, եւ ասէ. Համբուրեցից զհայր իմ եւ զմայր իմ, եւ եկից զկնի քո։ Եւ ասէ ցնա. Երթ դարձիր անդրէն, զի՞նչ արարի քեզ։
Եւ յորժամ եկաց Եզրաս յաղօթս հանդերձ խոստովանութեամբքս այսոքիւք եւ ողբովք մեծամեծօք՝ անկեալ էր ի վերայ երեսաց երկրի առաջի Տեառն՝՝. ժողովեցան առ նա ամենայն որ էին յԵրուսաղէմ՝՝ ժողովուրդ բազում, արք եւ կանայք, երիտասարդք եւ կուսանք, եւ ողբայր ժողովուրդն, եւ համբարձին զձայնս լալոյ իւրեանց։
Եւ տեսեալ զնա ի բացուստ՝ ոչ ծանեան, եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին, եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հող ի վերայ գլխոց իւրեանց ընդ երկինս հայելով։
Եւ եմուտ պատանեակն. եւ յարեաւ Դաւիթ յԱրգաբայն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկիր եպագ նմա երիցս անգամ, եւ համբուրեաց իւրաքանչիւր զընկեր իւր, եւ ելաց իւրաքանչիւր ի վերայ ընկերի իւրոյ մինչեւ ցմեծ վախճան՝՝։