6 Եւ ի դնել ի վերայ նոցա Պաւղոսի զձեռն՝ եկն Հոգին Սուրբ ի վերայ նոցա, խօսէին լեզուս եւ մարգարէանային։
զորս կացուցին առաջի առաքելոցն, եւ աղօթս արարեալ՝ եդին ի վերայ նոցա զձեռս։
Եւ լցան ամենեքեան Հոգւով Սրբով, եւ սկսան խօսել յայլ լեզուս որպէս եւ Հոգին տայր բարբառել նոցա։
Ձեռս վաղվաղակի յուրուք վերայ մի՛ դնիցես, եւ մի՛ կցորդ լինիցիս մեղաց օտարաց. զանձն քո սուրբ պահեսջիր։
Նշանք այնոցիկ որ հաւատանն՝ երթիցեն զհետ, այսոցիկ. յանուն իմ դեւս հանցեն, լեզուս խօսեսցին,
Վասն որոյ յիշեցուցանեմ քեզ արծարծել զշնորհսն Աստուծոյ որ են ի քեզ ի ձեռնադրութենէ իմմէ։
Եւ գնաց Անանիա եւ եմուտ յապարանսն, եւ եդեալ ի վերայ նորա ձեռս՝ ասէ. Սաւուղ եղբայր, ի վեր հայեաց,՝՝ Տէր առաքեաց զիս, Յիսուս որ երեւեցաւն քեզ ի ճանապարհին յորում գայիրն, որպէս զի տեսցես եւ լցցիս Հոգւով Սրբով։
Եւ էին ամենեքեան արք իբրեւ երկոտասան։