30 Բայց Պաւղոս իբրեւ կամեցաւ մտանել յամբոխն, ոչ թողին զնա աշակերտքն։
Եւ օգնեաց Դաւթի Աբեսսա որդի Շարուհեայ, եւ եհար զայլազգին եւ սպան զնա. յայնժամ երդուան արք Դաւթի եւ ասեն, եթէ՝ Ոչ եւս ելցես ընդ մեզ ի պատերազմ, եւ ոչ շիջուսցես զճրագդ Իսրայելի։
Ոմանք եւ յԱսիապետացն որ էին նորա բարեկամք՝ յղէին առ նա եւ աղաչէին, մի՛ տալ զանձն ի թէատրոնն։
Իբրեւ ոմանք խստանային եւ ընդդէմ դառնային բամբասել զճանապարհն առաջի բազմութեանն, մեկնեալ ի նոցանէ՝ որոշեաց զաշակերտսն, հանապազօր խօսէր ի դիւանին Տիւրանեայ որումն։
Եւ ասէ Պաւղոս. Ես եմ այր Հրեայ ի Տարսոնէ Կիլիկեցւոց, ոչ աննշան քաղաքի քաղաքացի. աղաչեմ զքեզ հրամայեա ինձ խօսել առ ժողովուրդդ։