Եւ իբրեւ արձակեցաւ ժողովուրդն, զհետ երթային բազումք ի Հրէից անտի եւ ի պաշտօնէիցն եկամտից զՊաւղոսի եւ զԲառնաբայ. որք խօսէին ընդ նոսա, եւ հաւանեցուցանէին զնոսա կալ մնալ ի շնորհսն Աստուծոյ։
Բայց Հրեայքն գրգռեցին զպաշտօնեայ կանայս զգաստս, եւ զգլխաւորս քաղաքին, եւ յարուցեալ հալածանս ի վերայ Պաւղոսի եւ Բառնաբայ՝ հանին զնոսա ի սահմանացն իւրեանց։
Յայնժամ հաճոյ թուեցաւ առաքելոցն եւ երիցանցն ամենայն եկեղեցեաւն, արս ընտրեալս ի նոցանէ առաքել յԱնտիոք ընդ Պաւղոսի եւ ընդ Բառնաբայ, զՅուդա զկոչեցեալն Բարսաբա եւ զՇիղա՝ արս գլխաւորս.
Արք Իսրայելացիք, օգնեցէք. այս այր է որ հակառակ ժողովրդեանն եւ օրինացն եւ տեղւոյս այսորիկ ամենեցուն ամենայն ուրեք ուսուցանէ, մինչեւ հեթանոսս եւս եմոյծ ի տաճարն եւ պղծեաց զսուրբ տեղին։