15 Եւ որք տանէին զՊաւղոս՝ ածին զնա մինչեւ յԱթէնս. եւ առեալ պատուէր առ Շիղա եւ Տիմոթէոս զի վաղվաղակի եկեսցեն առ նա, եւ գնացին։
Նոքա յուղարկեալք յեկեղեցւոյն՝ շրջեցան ընդ Փիւնիկէ եւ ընդ Սամարիա. պատմէին զդարձն հեթանոսաց, եւ առնէին ուրախութիւն մեծ ամենայն եղբարց։
Յայնժամ զՊաւղոս վաղվաղակի առաքեցին եղբարք գնալ մինչեւ ի ծովեզր. եւ մնացին Շիղա եւ Տիմոթէոս անդէն։
Եւ յԱթէնս ի մնալն նոցա Պաւղոսի՝ զայրանայր հոգի նորա ի նմա, զի տեսանէր ի կռապաշտութեան զքաղաքն։
(Զի Աթենացիք ամենեքին եւ եկքն օտարք ոչ յայլ ինչ պարապէին, բայց ասել ինչ կամ լսել նորագոյնս։)
Եկաց Պաւղոս ի մէջ Արիսպագին եւ ասէ. Արք Աթենացիք, ըստ ամենայնի իբրեւ պաշտօնասէրս տեսանեմ զձեզ։
Յետ այսորիկ մեկնեալ Պաւղոսի յԱթենացւոց անտի՝ եկն ի Կորինթոս.
Իբրեւ իջին ի Մակեդոնիայ Շիղա եւ Տիմոթէոս, ստիպէր հոգւովն Պաւղոս դնել վկայութիւն Հրէիցն թէ Յիսուս է Քրիստոսն։
Վասն որոյ ոչ եւս ունիմք ժոյժ, զի բարւոք թուեցաւ մեզ միայն մնալ յԱթէնս.
Այլ յորժամ յղեցից առ քեզ զԱրտեմա կամ զՏիւքիկոս, փութասջիր գալ առ իս ի Նիկոպոլիս, զի անդ եդի ի մտի ձմերել։