11 Զի սոքա էին ազնուագոյնք քան որ ի Թեսաղոնիկն էին. որք ընկալան զբանն ամենայն յօժարութեամբ, հանապազ քննէին զԳիրս եթէ իցէ՞ այս այսպէս։
Զպատուիրանօք նորա ոչ անցից՝ զի մի՛ մեռանիցիմ, ի ծոց իմ թաքուցից զբանս նորա։
որոց իբրեւ լուիցէ իմաստունն՝ իմաստնագոյն լիցի, իսկ որ հանճարեղն իցէ զառաջնորդութիւն ստասցի,
Ընկալարուք զխրատ՝ եւ մի՛ զարծաթ, եւ զգիտութիւն քան զոսկի ընտիր։
Տուր իմաստնոյն պատճառս, եւ իմաստնագոյն եւս լիցի. տեղեկացո զարդարն, եւ յաւելցէ ընդունել։
թուով անցին, եւ մի ի նոցանէ ոչ վրիպեաց. ընկեր զընկեր ոչ խնդրեցին. զի Տէր հրամայեաց նոցա, եւ ոգի նորա ժողովեաց զնոսա.՝՝
զի զօրէնս յօգնականութիւն ետ. զի ասիցեն թէ ոչ իբրեւ զբանս զայս, վասն որոյ չիք կաշառս տալ վասն նորա։
Եւ ես տնկեցի զքեզ որթ պտղաբեր ամենեւին ճշմարիտ. զիա՞րդ դարձար ինձ ի դառնութիւն, որթդ օտարացեալ։
Իսկ որ յերկիրն բարի սերմանեցաւ՝ այն է, որ իբրեւ լսէ զբանն եւ ի միտ առնու, եւ տայ զպտուղ, է որ հարեւր, եւ է որ վաթսուն, եւ է որ երեսուն։
որպէս աւանդեցին մեզ որ ի սկզբանէ ականատեսք եւ սպասաւորք եղեն բանին,
Զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ զօրըստօրէն։
Եւ ասէ Աբրահամ. Ունին զՄովսէս եւ զմարգարէսն, նոցա լուիցեն։
Եւ ասէ ցնոսա. Այս բանք են զոր խօսեցայ ընդ ձեզ, մինչ առ ձեզն էի թէ՝ Պարտ է լնուլ ամենայն գրելոցն յօրէնսն Մովսիսի եւ ի մարգարէս եւ ի սաղմոսս վասն իմ։
Իսկ որ առնէ զճշմարտութիւն՝ գայ առ լոյսն, զի յայտնի լիցին գործք նորա թէ Աստուծով գործեցան։
Քննեցէք զգիրս, զի դուք համարիք նոքօք ունել զկեանսն յաւիտենականս. եւ նոքին իսկ են որ վկայեն վասն իմ, որովք համարիքն ունել կեանս.՝՝
Եւ ես իսկ եւ իսկ յղեցի առ քեզ, դու բարւոք արարեր զի եկիր. արդ ամենեքին մեք առաջի Աստուծոյ կամք լսել զամենայն, որ հրամայեալ է քեզ ի Տեառնէ։
Լուան առաքեալքն եւ եղբարք որ էին ի կողմանս Հրէաստանի, զի եւ ի հեթանոսս ընկալան զբանն Աստուծոյ։
Եւ շրջեալ ընդ Ամփիպոլիս եւ ընդ Ապողոնիա՝ եկին ի Թեսաղոնիկէ, ուր էր ժողովուրդ Հրէիցն։
Ոմանք յօժարութեամբ ընկալեալ զբան նորա մկրտեցան, եւ յաւելան յաւուր յայնմիկ ոգիք իբրեւ երեք հազարք։
Ծածուկքն Տեառն Աստուծոյ մերում, եւ յայտնիքն մեզ եւ որդւոց մերոց յաւիտեան, առնել զամենայն պատգամս օրինացս այսոցիկ։
Եւ դուք նմանեալք մեզ եւ Տեառն՝ ընկալայք զբանն ի բազում նեղութեան խնդութեամբ Հոգւոյն Սրբոյ.
Վասն այնորիկ եւ մեք գոհանամք զԱստուծոյ անպակաս, զի առեալ զլուր բանին Աստուծոյ առ ի մէնջ՝ ընկալարուք, ոչ իբրեւ զբան մարդկան, այլ որպէս ճշմարտիւ զբան Աստուծոյ, որ եւ յաջողեալ իսկ է ի ձեզ հաւատացեալսդ։
եւ ամենայն պատրանօք անիրաւութեան ի վերայ կորուսելոցն. փոխանակ զի զսէրն ճշմարտութեան ոչ ընկալան, զի ապրեսցին. եւ վասն այնորիկ առաքեսցէ նոցա Աստուած ազդեցութիւն մոլորութեան հաւատալ նոցա ստութեանն.
Որով ի բաց թօթափեալ զամենայն աղտեղութիւն եւ զյաւելուածս չարեաց, հեզութեամբ ընդունիջիք զբանն ընդաբոյս, որ կարօղն է կեցուցանել զոգիս ձեր։
իբրեւ զարդի ծնեալ մանկունս խօսուն եւ անխարդախ կաթինն փափաքիցէք, զի նովաւ աճիցէք ի փրկութիւն,