30 եւ ածեալ զնոսա արտաքս՝ ասէ. Տեարք, զի՞նչ պարտ է ինձ առնել զի ապրեցայց։
Զիա՞րդ լինիցի մարդ արդար առաջի Տեառն, կամ ո՞վ սրբեսցէ զանձն իւր ի կանանցածնաց։
եթէ տեսեր՝ ցոյց ինձ, եւ՝՝ եթէ անիրաւութիւն արարի, այլ ոչ յաւելից։
Այլ լոյծ զկնճիռն անիրաւութեան, քակեա զխարդախութիւն բռնութեան վաճառաց քոց, արձակեա զնեղեալս թողութեամբ, եւ զամենայն մուրհակս անիրաւութեան պատառեա։՝՝
Յայնժամ կարդասցես, եւ Աստուած լուիցէ քեզ. եւ մինչդեռ խօսիցիս, ասասցէ թէ՝ Ահաւասիկ հասեալ կամ, եւ եթէ մերժեսցես դու ի քէն զկնճիռն եւ զձեռնարձակութիւն եւ զբանս տրտնջման՝՝,
Արարէք այսուհետեւ պտուղ արժանի ապաշխարութեան.
Երանի ողորմածաց, զի նոքա ողորմութիւն գտցեն։
Հարցանէին զնա ժողովուրդքն եւ ասէին. Իսկ արդ զի՞նչ գործեսցուք։
Որ յանցեալ ազգսն թոյլ ետ ամենայն հեթանոսաց գնալ ի ճանապարհս իւրեանց։
Նա զհետ եղեալ Պաւղոսի եւ մեր՝ աղաղակէր եւ ասէր. Արքս այս ծառայք Աստուծոյ Բարձրելոյ են, որ պատմեն ձեզ զճանապարհս փրկութեան։
Որոյ առեալ զայսպիսի պատուէր՝ արկ զնոսա ի ներքին բանտն, եւ զոտս նոցա պնդեաց ի կոճեղ։
Եւ լուեալ զայս՝ զղջացան ի սիրտս իւրեանց, եւ ասեն ցՊետրոս եւ ցայլ առաքեալսն. Զի՞նչ գործեսցուք, արք եղբարք։
Եւ ասեմ. Զի՞նչ արարից, Տէր։ Եւ ասէ ցիս Տէր. Յարուցեալ երթիցես ի Դամասկոս, եւ անդ պատմեսցի քեզ վասն ամենայնի որ հրաման է քեզ առնել։
այլ յոտն կաց եւ մուտ ի քաղաքդ, եւ պատմեսցի քեզ զինչ պարտ իցէ առնել։
Զի անողորմ դատաստան լինելոց է այնմ որ ոչ առնիցէ զողորմութիւն, քանզի բարձր ի գլուխ պարծի ողորմութիւն առ դատաստանաւն։