21 հաստատել զանձինս աշակերտելոցն եւ մխիթարել կալ հաստատուն ի հաւատսն. եւ թէ՝ Բազում նեղութեամբք պարտ է մեզ մտանել յարքայութիւնն Աստուծոյ։
Գնացէք այսուհետեւ, աշակերտեցէք զամենայն հեթանոսս, մկրտեցէք զնոսա յանուն Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ։
Եւ նոքա գնացեալ ի Պերգեայ՝ եկին յԱնտիոք Պիսիդեայ. եւ մտեալ ի ժողովուրդն յաւուր շաբաթու՝ նստան։
Եւ նոցա թօթափեալ զփոշի ոտից ի վերայ նոցա, եկին յԻկոնիոն։
Եւ եղեւ յԻկոնիոն ի միասին մտանել նոցա ի ժողովուրդ Հրէիցն եւ խօսել նոյնպէս, մինչեւ հաւատալ Հրէից եւ Յունաց բազմաց յոյժ։
Որ յանցեալ ազգսն թոյլ ետ ամենայն հեթանոսաց գնալ ի ճանապարհս իւրեանց։
Եւ ի պատել զնովաւ աշակերտացն՝ յարեաւ եմուտ ի քաղաքն, եւ ի վաղիւ անդր ել Բառնաբաւ հանդերձ ի Դերբէ։
Եկեալ եւ ժողովեալ զեկեղեցին՝ պատմեցին որչափ արար Աստուած ընդ նոսա. եւ զի եբաց հեթանոսաց դուռն հաւատոց։
ազդ եղեալ նոցա՝ փախեան ի քաղաքսն Լիկայոնացւոց ի Լիւստրա եւ ի Դերբէ եւ շուրջ զգաւառաւն, եւ անդ աւետարանէին։
Եւ այր մի Լիւստրացի տկար յոտից նստէր՝ կաղ յորովայնէ մօր իւրոյ, որոյ երբեք չէր գնացեալ։
Սա լուաւ զխօսսն Պաւղոսի, որոյ հայեցեալ ի նա եւ տեսեալ թէ ունի հաւատս փրկութեան,
Իսկ յետ աւուրց ինչ ասէ Պաւղոս ցԲառնաբաս. Դարձցուք եւ շրջեսցուք զեղբարբք ըստ ամենայն քաղաքաց յորս քարոզեցաք զբանն Տեառն թէ որպէս ունիցին։
որ վկայեալ էր ի Լիւստրացւոց եւ յԻկոնացւոց եղբարց։
օրհնէին զԱստուած եւ ունէին շնորհս առ ամենայն ժողովուրդն. եւ Տէր յաւելոյր ի փրկեալսն հանապազօր ի նոյն՝՝։
հալածանաց, չարչարանաց, որպիսիք եղեն ինձ յԱնտիոք եւ յԻկոնիոն եւ ի Լիւստրոս, որպիսի՛ հալածանաց համբերի, եւ յամենայնէ փրկեաց զիս Տէր։