50 Բայց Հրեայքն գրգռեցին զպաշտօնեայ կանայս զգաստս, եւ զգլխաւորս քաղաքին, եւ յարուցեալ հալածանս ի վերայ Պաւղոսի եւ Բառնաբայ՝ հանին զնոսա ի սահմանացն իւրեանց։
Լուարուք զպատգամս Տեառն որ դողայք ի բանից նորա. խօսեցարուք, եղբարք մեր, ընդ ատելիս ձեր եւ ընդ գարշեցուցիչս. զի անուն Տեառն փառաւորեսցի՝՝, եւ երեւեսցի յուրախութեանն ձերում. եւ նոքա ամաչեսցեն։
Եւ յորժամ հալածիցեն զձեզ ի քաղաքիս յայսմիկ, փախիջիք յայլ. եւ եթէ յայնմանէ հալածիցեն զձեզ, փախիջիք ի մեւսն.՝՝ ամէն ասեմ ձեզ, ոչ ապառեսջիք զքաղաքս Իսրայելի մինչեւ եկեսցէ Որդի մարդոյ։
եկեալ Յովսէփ որ յԱրիմաթեայն էր, այր պարկեշտ նախարար, որ եւ ինքն իսկ ակն ունէր արքայութեանն Աստուծոյ, համարձակեցաւ եմուտ առ Պիղատոս, եւ խնդրեաց զմարմինն Յիսուսի։
Եւ իբրեւ արձակեցաւ ժողովուրդն, զհետ երթային բազումք ի Հրէից անտի եւ ի պաշտօնէիցն եկամտից զՊաւղոսի եւ զԲառնաբայ. որք խօսէին ընդ նոսա, եւ հաւանեցուցանէին զնոսա կալ մնալ ի շնորհսն Աստուծոյ։
Եւ եղեւ յետ երից աւուրց կոչել նմա զՀրէիցն գլխաւորս. եւ իբրեւ եկին, ասէ ցնոսա. Ես, արք եղբարք, ոչինչ հակառակ գործեալ ժողովրդեանն կամ կրօնիցն հայրենեաց, կապեալ յԵրուսաղեմէ մատնեցայ ի ձեռս Հռովմայեցւոց։
ի ճանապարհս՝ բազում անգամ. վիշտս՝ ի գետոց, վիշտս՝ յաւազակաց, վիշտս՝ յազգէ, վիշտս՝ ի հեթանոսաց, վիշտս՝ ի քաղաքի, վիշտս՝ յանապատի, վիշտս՝ ի ծովու, վիշտս՝ ի սուտ եղբարց.
Զի դուք նմանողք եղերուք, եղբարք, եկեղեցեացն Աստուծոյ որ են ի Հրէաստանի ի Քրիստոս Յիսուս. զի զնոյն չարչարանս չարչարեցայք եւ դուք ի ձերոց ազգականաց, որպէս եւ նոքայն ի Հրէից.