Եւ դարձաւ ի նմանէ, եւ առ զզոյգս զոյգս՝՝ եզանցն եւ եզեն, եւ գործեօք եզանցն հասոյց զնոսա, եւ ետ ժողովրդեանն եւ կերան, եւ յարեաւ գնաց զհետ Եղիայի եւ պաշտէր զնա։
Եւ ասէ Յովսափատ. Ո՞չ գուցէ աստ մարգարէ Տեառն, եւ հարցցուք զՏէր նովաւ։ Եւ պատասխանի ետ մի ոմն ի մանկտւոյն արքայի Իսրայելի եւ ասէ. Է աստ Եղիսէ որդի Սափատայ որ արկանէր ջուր ձեռաց Եղիայի։
Համարձակեալ Պաւղոսի եւ Բառնաբայ՝ ասէին. Առ ձեզ նախ պարտ էր խօսել զբանն Աստուծոյ. եւ քանզի դուք մերժէք զնա, եւ ոչ արժանիս համարիք զձեզ կենացն յաւիտենականաց, ահաւասիկ դառնամք ի հեթանոսս։