9 Եւ ելեալ երթայր զհետ, եւ ոչ գիտէր եթէ ճշմարիտ իցէ որ ինչ եղեւն ի հրեշտակէն. զի համարէր երազ տեսանել։
Եւ պատմեցին նմա եւ ասեն. Որդի քո Յովսէփ կենդանի է, եւ նա է իշխան ամենայն երկրին Եգիպտացւոց։ Եւ զարմացաւ ի միտս իւր Յակոբ՝՝, զի ոչ հաւատայր նոցա։
Եւ արար Նոյ զամենայն զոր միանգամ պատուիրեաց նմա Տէր Աստուած, նոյնպէս եւ արար։
Եթէ ոչ Տէր շինէ զտուն, ի նանիր վաստակին շինօղք նորա. եթէ ոչ Տէր պահէ զքաղաք, ընդունայն տքնին պահապանք նորա։
Ասէ մայրն նորա ցսպասաւորսն. Որ զինչ ասիցէ ձեզ՝ արասջիք։
Եւ մինչդեռ զարմացեալ էր ընդ միտս Պետրոս թէ զի՛նչ իցէ տեսիլն զոր ետես, ահա արքն առաքեալք ի Կոռնելեայ հարցին զապարանիցն Սիմովնի, կացին առ դրանն.
Ետես ի տեսլեան յայտնապէս զիններորդ ժամու աւուրն զհրեշտակ Աստուծոյ, զի մտանէր առ նա եւ ասէր ցնա. Կոռնելիէ։
Ես էի ի քաղաքին ի Յոպպէ յաղօթս, եւ տեսանէի զարմացման տեսիլ, իջանել անօթ ինչ իբրեւ կտաւոյ մեծի զչորեցունց տտնոց կախեալ յերկնից, եւ եհաս մինչեւ առ իս։
Եւ ասէ ցնա հրեշտակն. Ած զգօտի քո, եւ արկ զհողաթափս յոտս քո։ Եւ արար այնպէս. եւ ասէ ցնա. Արկ զձորձս քո եւ եկ զկնի իմ։
Ուստի, արքայ Ագրիպպա, ոչ եղէ անհաւան երկնաւոր տեսլեանն.
Եւ էր ոմն աշակերտ ի Դամասկոս Անանիա անուն. ասէ ցնա Տէր ի տեսլեան. Անանիա։ Եւ նա ասէ. Ահաւասիկ եմ, Տէր։
Հաւատովք որ Աբրահամն կոչեցաւ՝՝ ունկնդիր եղեւ ելանել ի տեղին զոր առնլոց էր ի ժառանգութիւն. ել գնաց, եւ ոչ գիտէր յո՛վ երթիցէ։