5 Ես էի ի քաղաքին ի Յոպպէ յաղօթս, եւ տեսանէի զարմացման տեսիլ, իջանել անօթ ինչ իբրեւ կտաւոյ մեծի զչորեցունց տտնոց կախեալ յերկնից, եւ եհաս մինչեւ առ իս։
Տեսի, եւ ահա ձեռն ձգեալ առ իս, եւ ի նմա մատեան մի գրոյ. եւ պարզեաց զնա առաջի իմ. եւ էր գրեալ ի նմա ներքոյ եւ արտաքոյ՝ ողբս եւ ձայնս եւ վայս։
Եւ ասէ. Զի՞նչ տեսանես, Ամովս։ Եւ ասեմ. Գործի հաւորսաց՝՝։ Եւ ասէ ցիս Տէր. Հասեալ է վախճան ի վերայ ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի, եւ ոչ եւս յաւելցի անցուցանել զնովաւ։
Եւ եղեւ ինձ ի դառնալն յԵրուսաղէմ եւ կալ յաղօթս ի տաճարին, լինել ի զարմացման,
Եւ էր ոմն աշակերտ ի Դամասկոս Անանիա անուն. ասէ ցնա Տէր ի տեսլեան. Անանիա։ Եւ նա ասէ. Ահաւասիկ եմ, Տէր։
Եւ ի Յոպպէ էր կին ոմն աշակերտեալ անուն Տաբիթա, (որ թարգմանեալ կոչի Այծեմնիկ.) սա էր լի գործովք բարեօք եւ ողորմութեամբք զոր առնէր։
Եւ մերձ էր Լիւդդա ի Յոպպէ. աշակերտացն լուեալ եթէ Պետրոս անդ է, առաքեցին երկուս արս առ նա աղաչել զի մի՛ դանդաղեսցի գալ առ նոսա։
Եւ յայտնի եղեւ ընդ ամենայն Յոպպէ, եւ հաւատացին բազումք ի Տէր։