Եւ իբրեւ արձակեցաւ ժողովուրդն, զհետ երթային բազումք ի Հրէից անտի եւ ի պաշտօնէիցն եկամտից զՊաւղոսի եւ զԲառնաբայ. որք խօսէին ընդ նոսա, եւ հաւանեցուցանէին զնոսա կալ մնալ ի շնորհսն Աստուծոյ։
Այլ եւ ոչ՝՝ իւիք համարիմ զանձն իմ պատուական՝ որպէս զկատարել զընթացս իմ ուրախութեամբ, եւ զպաշտօնն զոր առի ի Տեառնէ Յիսուսէ՝ վկայ լինել աւետարանի շնորհացն Աստուծոյ։
Այսուհետեւ, եղբարք իմ սիրելիք, հաստատուն եղերուք, անշարժ կացէք, առաւել լերուք ի գործ Տեառն յամենայն ժամ. գիտասջիք զի վաստակքն ձեր ոչ են ընդունայն առաջի Տեառն։
սիրել զՏէր Աստուած քո եւ լսել ձայնի նորա եւ ունել զնմանէ, զի այն են կեանք քո եւ երկայնութիւն աւուրց քոց, բնակել յերկրին զոր երդուաւ Տէր հարցն քոց Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակոբա՝ տալ նոցա։
Այլ զգոյշ լինիջիք յոյժ առնելոյ զպատուիրանսն եւ զօրէնսն զոր պատուիրեաց ձեզ Մովսէս ծառայ Տեառն, սիրել զՏէր Աստուած ձեր եւ գնալ յամենայն ճանապարհս նորա, պահել զպատուիրանս նորա, եւ յարել ի նա եւ պաշտել զնա յամենայն սրտէ ձերմէ եւ յամենայն անձնէ ձերմէ։
Ի ձեռն Սիղուանոսի հաւատարիմ եղբօր, որպէս կարծեմ, փոքր ի շատէ գրեցի ձեզ՝ մխիթարել եւ ի վերայ սորին վկայել, զի եւ այս ճշմարիտ շնորհք յԱստուծոյ են յոր հաստատեալ կայցէք։
Քանզի սպրդեցին մտին ոմանք, որ յառաջագոյն իսկ կատարեալ էին ի սոյն դատաստան, ամբարիշտք, որ զԱստուծոյ մերոյ շնորհսն դարձուցին յանկարգութիւն. եւ զմի միայն զԻշխանն եւ զՏէր մեր Յիսուս Քրիստոս ուրացեալք։