46 Քանզի լսէին ի նոցանէ խօսել լեզուս եւ մեծացուցանել զԱստուած։
Նշանք այնոցիկ որ հաւատանն՝ երթիցեն զհետ, այսոցիկ. յանուն իմ դեւս հանցեն, լեզուս խօսեսցին,
Եւ ի դնել ի վերայ նոցա Պաւղոսի զձեռն՝ եկն Հոգին Սուրբ ի վերայ նոցա, խօսէին լեզուս եւ մարգարէանային։
Հրեայք եւ եկք նոցուն, Կրետացիք եւ Արաբացիք, լսեմք խօսից նոցա ի մեր լեզուս զմեծամեծս Աստուծոյ։
Եւ լցան ամենեքեան Հոգւով Սրբով, եւ սկսան խօսել յայլ լեզուս որպէս եւ Հոգին տայր բարբառել նոցա։