13 Եւ եղեւ ձայն առ նա. Արի, Պետրոս, զեն եւ կեր։
Քաղցեաւ եւ կամէր ճաշակել. եւ ի պատրաստելն նոցա՝ եղեւ ի վերայ նորա զարմացումն։
յորում էին ամենայն չորքոտանիք եւ սողունք երկրի՝՝ եւ թռչունք երկնից։
Եւ Պետրոս ասէ. Քաւ լիցի, Տէր, զի ոչ երբեք կերայ խառնակ ինչ եւ անսուրբ։