5 Սիրելի, հաւատարիմ գործես զայդ, զոր եթէ առնիցես առ եղբարս՝ զդոյն եւ առ օտարս.
Իսկ ո՞վ իցէ հաւատարիմ ծառայ եւ իմաստուն զոր կացոյց տէր իւր ի վերայ ծառայից իւրոց տալ նոցա կերակուր ի ժամու։
Չոգաւ վաղվաղակի որ առ զհինգն, գործեաց նոքօք եւ շահեցաւ այլ եւս հինգ։
Եւ ասէ Տէր. Ո՞վ իցէ հաւատարիմ տնտես եւ իմաստուն, զոր կացոյց տէր իւր ի վերայ գերդաստանի իւրոյ տալ ի ժամու զկերակուրս։
Եւ յաւուրսն յայնոսիկ յարուցեալ Պետրոս ի մէջ եղբարցն՝ ասէ. (եւ էր անդ բազմութիւն անուանց իբրեւ հարեւր եւ քսանից.)
ի պէտս սրբոց հաղորդեցարուք. զհիւրասիրութեան զհետ երթայք.
Այսուհետեւ մինչդեռ ժամանակս ի ձեռս է, գործեսցուք զբարիս առ ամենեսեան, մանաւանդ առ ընտանիսն հաւատոյ։
Եւ զամենայն զոր եւ առնիցէք բանիւք եւ արդեամբք, զամենայն յանուն Տեառն Յիսուսի արասջիք. գոհացողք լինիջիք զԱստուծոյ եւ զՀօրէ նովաւ։
Զօտարսիրութիւն մի՛ մոռանայք, զի այնու ոմանք յանգէտս ընկալան զհրեշտակս։
Վասն այսորիկ եթէ եկից, յիշեցուցից զգործս նորա զոր առնէ, բանիւք չարօք շատխօսութեան առնէ զմեզ աշխատ. եւ ոչ այսոքիւք շատացեալ, ոչ ինքն ընդունի զեղբարս, եւ զայնոսիկ որ ընդունինն՝ արգելու, նա՝ եւ յեկեղեցւոյ եւս հանէ։
Յոյժ ուրախ եղէ ի գալ եղբարց եւ լինել վկայ քոյոյ ճշմարտութեանդ, որպէս գնասդ դու ճշմարտութեամբ։