Եւ ասէ Սողոմոն. Դու արարեր ողորմութիւն մեծ ընդ Դաւթի հօր իմոյ, որպէս եւ շրջեցաւ առաջի քո ճշմարտութեամբ եւ արդարութեամբ եւ ուղղութեամբ սրտի ընդ քեզ. եւ պահեցեր նմա զողորմութիւնս զայս մեծ՝ տալ որդւոյ նորա նստել յաթոռ նորա որպէս եւ յաւուր յայսմիկ։
Այլ իբրեւ տեսի թէ ոչ ուղիղ գնան ի ճշմարտութիւն աւետարանին, ասեմ ցԿեփաս առաջի ամենեցուն. Եթէ դու որ Հրեայդ ես՝ հեթանոսաբար եւ ոչ Հրէաբար կեաս, զիա՞րդ ստիպես հեթանոսաց լինել Հրեարէն։