Որդի մարդոյ, խօսեաց ընդ որդիս ժողովրդեան քո, եւ ասասցես ցնոսա. Երկիր մի՝ յորոյ վերայ ածիցեմ ես սուր, եւ առնուցուն ազգք երկրին այր մի յինքեանց, եւ կացուցանիցեն զնա դէտ,
Որպէս այր մի գնացեալ ի տարաշխարհ՝ թողուցու զտուն իւր, եւ տայցէ ծառայից իւրոց իշխանութիւն, եւ իւրաքանչիւր զգործ իւր, եւ դռնապանին պատուէր տայցէ, զի արթուն լինիցի։
Ունկնդիր լերուք առաջնորդաց ձերոց, եւ հպատակ կացէք նոցա, զի նոքա տքնին վասն ոգւոց ձերոց, որպէս թէ համարս տալոց իցեն ընդ ձեր՝՝. զի խնդութեամբ արասցեն զայն եւ մի՛ յոգւոց հանելով, զի այն ոչ յօգուտ ձեր է։