ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 24:22 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
22 Եւ ասէ Ոռնա ցԴաւիթ. Առցէ եւ մատուսցէ տէր իմ արքայ Տեառն, որպէս եւ հաճոյ իցէ առաջի աչաց նորա. ահաւասիկ եզինքս յողջակէզ, եւ անիւքդ եւ կահ եզանցդ ի փայտ։
Եւ դարձաւ ի նմանէ, եւ առ զզոյգս զոյգս՝՝ եզանցն եւ եզեն, եւ գործեօք եզանցն հասոյց զնոսա, եւ ետ ժողովրդեանն եւ կերան, եւ յարեաւ գնաց զհետ Եղիայի եւ պաշտէր զնա։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՈռնա. Տուր ինձ զտեղիդ քո զայդ զկալդ, եւ շինեցից այդր սեղան Տեառն, արծաթոյ որքան արժիցէ՝ տացես ինձ զդա. եւ դադարեսցեն հարուածքն ի ժողովրդենէն։
Եւ շինեսցես սեղան Տեառն Աստուծոյ քում, որ երեւեցաւ քեզ ի գլուխ լերինն Մանովզայ, ի տեղւոջ պատերազմին՝՝. եւ առցես զեզն զերկրորդ, եւ հանցես յողջակէզ փայտիւք անտառին զոր կոտորեսցես։
Եւ սայլն եմուտ յանդաստանն Յեսուայ Բեթսամիւսացւոյ. եւ կանգնեցին անդ առ նովաւ՝՝ վէմ մի մեծ, եւ պատառեցին զփայտ սայլին, եւ զերինջսն հանին յողջակէզս Տեառն։