եւ բերին զգլուխն Յեբուսթեայ առ Դաւիթ ի Քեբրոն, եւ ասեն ցարքայ. Ահա գլուխ Յեբուսթեայ որդւոյ Սաւուղայ թշնամւոյ քո, որ խնդրէր զանձն քո. եւ Տէր ետ տեառն մերում արքայի վրէժխնդրութիւն ի թշնամեաց իւրոց, որպէս՝՝ յաւուր յայսմիկ ի Սաւուղայ ի թշնամւոյ քումմէ՝՝ եւ ի զաւակէ նորա։
Եւ տես, հայր իմ, ահա տտուն լօդկի քո ի ձեռին իմում. ես հատի զտտուն հանդերձի քո, եւ ոչ սպանի զքեզ. եւ ծանիր եւ տես այսօր, զի ոչ գոյ ի ձեռին իմում չարութիւն եւ ոչ արհամարհութիւն եւ ոչ ամպարշտութիւն, եւ ոչ մեղայ ինչ քեզ. եւ դու պաշարես զանձն իմ առնուլ զնա։
Եւ լուաւ Դաւիթ եթէ մեռաւ Նաբաղ, եւ ասէ. Օրհնեալ Տէր Աստուած որ դատեաց զդատաստանս նախատանաց իմոց ի ձեռաց Նաբաղայ. եւ զծառայ իւր ապրեցոյց ի ձեռաց չարեաց, եւ զչարութիւն Նաբաղայ դարձոյց Տէր ի գլուխ նորա։ Եւ առաքեաց Դաւիթ եւ խօսեցաւ ընդ Աբիգեայ առնուլ զնա իւր կնութեան։