Եւ ասէ Սողոմոն. Դու արարեր ողորմութիւն մեծ ընդ Դաւթի հօր իմոյ, որպէս եւ շրջեցաւ առաջի քո ճշմարտութեամբ եւ արդարութեամբ եւ ուղղութեամբ սրտի ընդ քեզ. եւ պահեցեր նմա զողորմութիւնս զայս մեծ՝ տալ որդւոյ նորա նստել յաթոռ նորա որպէս եւ յաւուր յայսմիկ։
եւ դու լուիցես յերկնից եւ արասցես, եւ դատեսցիս զժողովուրդ քո զԻսրայէլ՝՝ յանօրինել անօրինին, տալ ըստ ճանապարհաց նորա ի գլուխ նորա եւ արդարացուցանել զարդարն՝ տալ նմա ըստ արդարութեան նորա։
Այսուհետեւ, եղբարք իմ սիրելիք, հաստատուն եղերուք, անշարժ կացէք, առաւել լերուք ի գործ Տեառն յամենայն ժամ. գիտասջիք զի վաստակքն ձեր ոչ են ընդունայն առաջի Տեառն։
Եւ Տէր հատուսցէ իւրաքանչիւր ումեք ըստ արդարութեանց իւրոց եւ ըստ հաւատարմութեան. թէ ո՛րպէս մատնեաց զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ, եւ ոչ կամեցայ ձգել զձեռն իմ յօծեալ Տեառն։