29 Եւ ասէ ցնա արքայ. Զի՞ եւս խօսիս զբանս քո. ասացի թէ դու եւ Սիբա բաժանեցէք զագարակն։
Զի ոչ էր ամենայն տուն հօր իմոյ եթէ ոչ արք մահու տեառն իմոյ արքայի, եւ կարգեցեր զծառայ քո ընդ այնոսիկ որ ուտեն զսեղան արքայի. եւ արդ զի՞նչ իրաւունք կան իմ այսուհետեւ բողոք ունել միւսանգամ առ արքայ։
Եւ ասէ Մեմփիբոսթէ ցարքայ. Զամենայն իսկ առցէ, որովհետեւ եկն արքայ խաղաղութեամբ ի տուն իւր։
Եւ ի տանէն Սաւուղայ էր մանուկ մի, եւ անուն նորա Սիբա, եւ կոչեցին զնա առ Դաւիթ. եւ ասէ ցնա արքայ. Եթէ դո՞ւ իցես Սիբայն։ Եւ ասէ. Ես եմ ծառայ քո։
Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Մի՛ երկնչիր, զի առնելով արարից ընդ քեզ ողորմութիւն վասն Յովնաթանու հօր քո. եւ դարձուցից քեզ զամենայն անդս Սաւուղայ՝ զհօր հօր քո. եւ դու ուտիցես հաց հանապազ ի սեղան իմում։
Եւ կոչեաց արքայ զՍիբա զծառայ Սաւուղայ եւ ասէ ցնա. Զամենայն ինչ որ է Սաւուղայ, եւ զամենայն որ տան նորա, ետու որդւոյ տեառն քո։
Հարաւ որպէս խոտ եւ ցամաքեցաւ սիրտ իմ, մոռացայ ուտել զհաց իմ։
Աստուած, ո՞ քեզ նմանիցէ՝՝. մի՛ լռեր եւ մի՛ դադարեր, Աստուած։
Որ տայ պատասխանի բան մինչչեւ լուեալ իցէ ինչ՝ անզգամութիւն է նմա եւ նախատինք։
Ապա եթէ խնդիրք ինչ են վասն բանի եւ անուանց եւ օրինաց ձերոց՝ տեսէք ձեզէն, քանզի դատաւոր այդպիսի իրաց չկամիմ լինել։