27 Եւ ասէ դէտն. Տեսանեմ զընթացս առաջնոյն իբրեւ զընթացս Աքիմաասայ որդւոյ Սադովկայ։ Եւ ասէ արքայ. Այր բարի է նա, եւ բարի աւետեօք գայ։
Եւ ետես դէտն մեւս եւս այր ընթացեալ, եւ աղաղակեաց դէտն ի դուռն եւ ասէ. Ահա մեւս եւս այր ընթանայ միայն։ Եւ ասէ արքայ. Եւ նա աւետաւոր է։
Եւ մինչդեռ նա խօսէր ահա Յովնաթան որդի Աբիաթարու քահանայի եհաս. եւ ասէ Ադոնիա. Մուտ զի այր զօրութեան ես դու, եւ բարութիւնս աւետարանես։
Եւ պատմեաց դէտն եւ ասէ. Եհաս ի նոսա եւ ոչ դարձաւ։ եւ վարելն իբրեւ զվարելն զՅէուայ որդւոյ Նամեսսեայ, քանզի տագնապաւ եհաս։
Որպէս ձիւնաբեր ամարայնի՝ տօթացելոյ օգնական է, նոյնպէս եւ հրեշտակ հաւատարիմ որոց առաքեցին զնա, զանձինս յուսացելոց իւրոց շահի։
Որպէս ջուր ցուրտ անձին ծարաւոյ ախորժելի է, նոյնպէս աւետիք բարեաց յերկրէ հեռաստանէ։
Իբրեւ զի՜ գեղեցիկ են ի վերայ լերանց ոտք աւետարանչի համբաւուն խաղաղութեան, իբրեւ աւետարանչի բարութեանց. զի լսելի արարից զփրկութիւն քո, ասել ցՍիոն թէ՝ Թագաւորեսցէ քեզ Աստուած։
կամ զիա՞րդ քարոզեսցեն, եթէ ոչ առաքեսցին. որպէս եւ գրեալ է. Իբրեւ զի՜ գեղեցիկ են ոտք աւետարանչացն խաղաղութեան եւ աւետարանչացն բարութեան։