Եւ եղեւ յետ աւուրն երկրորդի՝՝, եւ ահա այր եհաս ի բանակէ զօրուն Սաւուղայ, եւ հանդերձք իւր պատառեալք, եւ հող զգլխով իւրով. եւ եղեւ ի մտանել նորա առ Դաւիթ, անկաւ յերկիր եւ երկիր եպագ նմա։
Եւ ա՛ռ Թամար մոխիր եւ արկ զգլխով իւրով, եւ զպարեգօտսն կոճկէնս՝՝ զոր զգեցեալ էր՝ պատառեաց, եւ եդ զձեռս իւր ի վերայ գլխոյ իւրոյ, եւ երթայր երթալով եւ լայր։
Եւ Դաւիթ ելանէր ընդ զառ ի վերն Ձիթենեաց, ելանէր եւ լայր, եւ զգլուխ իւր ծածկեալ. եւ ինքն երթայր բոկ. եւ ամենայն ժողովուրդն ընդ նմա ձորձ զգլխով, այր իւրաքանչիւր ելանէին եւ լային։
Եւ Դաւիթ անցեալ էր սակաւիկ ինչ ըստ Հռովս, եւ ահա Սիբա պատանի Մեմփիբոսթեայ ընդ առաջ նորա, եւ զոյգք իշոց բեռնաւորաց, եւ ի նոսա երկերիւր նկանակ եւ հարեւր չամչեայ եւ հարեւր արմաւ եւ մար՝՝ մի գինւոյ։